ครั้งหนึ่ง...นั่งรถไฟ

ครั้งหนึ่งในชีวิตของการเดินทาง ผ่านมาแล้วหลากหลายรูปแบบ วันนี้อีกรูปแบบใหม่ล่าลุดของเราคือการเดินทางไกลทางรถไฟ โดยเป็นการเดินทางจากเชียงใหม่เข้าสู่เมืองหลวงของไทย เป็นการเดินทางที่ไม่ได้คาดหมาย และจริงๆแล้วตื่นเต้น+กลัวอยู่พอควร กลัวความสะอาด ความปลอดภัย ด้วยกระแสข่าวไม่ดีเกี่ยวกับรถไฟช่วงนี้นั้นมากมายเหลือเกิน

ตามกำหนดการเดิมนั้นหลังเสร็จงานที่เชียงใหม่แล้ว เราจะจองตั๋วรถทัวร์กลับเพื่อช่วยพี่สาวประหยัดเรื่องค่าเดินทางของเราซึ่งต้องมาช่วยงานอีกหลายครั้ง แต่กลับกลายเป็นว่ารถทัวร์เต็มทุกบริษัทเนื่องจากเป็นวันหยุดยาว พี่ชายใหญ่เสนอไอเดียว่ากลับรถไฟไหม และด้วยความที่ต้องรีบกลับเพื่อเตรียมประชุมต่อในบ่ายวันรุ่งขึ้น ทำให้ต้องเลือกการเดินทางวิธีนี้

ครั้งนี้เราเลือกตั๋วนอน และแจ้งว่าขอเป็นตั๋ววีไอพี จริงๆแล้วบอกไม่ถูกเพราะอย่างที่ว่าคือไม่เคยนั่งมาก่อน พอซื้อเสร็จพี่ชายใหญ่ก็มองหน้าแล้วบอกว่า "เอาน่า...มันคงไม่เลวร้ายหรอก" เอ๊ะ...ยังไง ในใจเริ่มกลัว ตระหนก พร้อมกับความคิดว่า เค้าไปเจออะไรไม่ดีมาก่อนหรือเปล่า ซักไซ้ยังไงก็ไม่ได้คำตอบที่จริงจัง กลับเป็นคำปลอบใจที่ว่า ไม่มีอะไรหรอก สบายจะตาย ดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ แต่เรามองสายตาแล้วไม่น่าใช่

กลับมาถึงออฟฟิศของพี่สาว... พอรู้ว่าเราได้ตั๋วกลับเป็นตั๋วรถไฟ...ทุกคนเริ่มเข้ามาไซโค แชร์ประสบการณ์แย่ๆจากการนั่งรถไฟไปต่างๆนานา เหอะ...เหอะ...เหอะ...ได้แต่ยิ้มแหย๋ๆ.... ปลอบใจตั่งเองว่า ไม่มีไรเลวร้ายหรอก แต่มือเจ้ากรรมก็พลันไปคลิ๊กเม้าส์เพื่อตรวจดูตั๋วเครื่องบินว่ามีว่างไหม...ผลคือเต็ม ไอ้ที่ไม่เต็มก็แพงเกินรับไหว...สุดท้ายก็กลับมารูปแบบเดิมคือ "ทำใจ"
®